Afspraken maken, de bouwmarkt, een overvolle autorit, rupsen eten en Sinterklaaslootjes trekken

Afgelopen woensdag zijn we materialen gaan kopen voor de speeltuin. Dit wilde we eigenlijk dinsdag doen maar afspraken maken is hier bijna onmogelijk. Dus terwijl wij rustig om half 8 's ochtends op het bestuur zaten te wachten kreeg Melissa een appje met dat zij niets van de afspraak afwisten... Leuk geprobeerd maar daar ging ons plan. Met enige frustratie zijn wij toen maar een wandeling in de omgeving gaan maken omdat we allemaal al klaar zaten om iets te gaan doen. Ieder nadeel heeft zijn voordeel dus uiteindelijk zijn we wel op een aantal mooie plekken uitgekomen en hebben we door de bush bush gelopen. Oh! En we zagen ook nog een zonnebloem! Net alsof we in Zuid Frankrijk waren.

Maar goed, woensdag hadden we dus wel een afspraak met het bestuur. Met wat tips van de klusjesman, die ook in de bouw werkt, hadden we ons goed voorbereid. Om half 9 zou de afspraak zijn. Maar ook dit keer liep het natuurlijk anders dan verwacht. Om kwart over 7 kreeg Melissa weer een appje, of we naar het huis van Ireen wilde komen, een van de bestuursleden. Terwijl Lisa nog sliep, Melissa haar tanden nog aan het poetsen was en ik mezelf nog aan het insmeren was met zonnebrandcrème, hebben we ons gehaast om klaar te maken. Toen we net weg wilde gaan stond Jonas daar ineens. Of we om 8 uur konden afspreken. Tja, daar stonden we dan, weer wachtend op de rest van het bestuur. Uiteindelijk kwam kwart over 8 Emmanuel aan lopen op zijn dooie gemakkie. Want hé, dat kan je maken als bestuurslid... Omdat het hier dus bijna onmogelijk is om iets van te voren te regelen kan je dat het beste de dag zelf doen. Dus toen wij onze plannen hadden voorgelegd werden de eerste telefoontjes al gepleegd om 7 ton zand te laten bezorgen. Ook hebben wij bij de buurman 1500 bakstenen gekocht en gingen we naar de bouwmarkt voor de rest van de spullen. Een bouwmarkt is eigenlijk wel een groot woord, het was een winkel midden in de stad, tussen alle andere winkels met wat metalen palen langs de zijkant, zie de foto. In de stad hadden we ook gelijk even boodschappen gedaan en tot onze grote verbazing zagen we een andere blanke vrouw! Ik had gelijk de neiging om mzungu, mzungu te roepen maar was zo in shock dat de vrouw alweer verdwenen was voordat we überhaupt met haar in gesprek konden gaan. Dus uiteindelijk zijn we niet eens de enige blanke mensen hier!

Dit keer hadden we genoeg ruimte in de auto maar dat is ook wel eens anders geweest. Vorige week moesten wij namelijk ons visum laten verlengen en normaal gesproken zitten we al krap met z'n zessen in de auto maar dit keer moest Emmanuel ook mee. En dat ging als volgt, eerst hadden Jonas en Emmanuel een lange discussie in het Bemba over of hij wel mee kon of niet. Uiteindelijk stapte Jonas de auto uit en stapte Emmanuel in, in de veronderstelling dat hij de auto zou gaan besturen. Maar nee opeens vloog zijn been omhoog over de koppeling van de auto mijn kant op. En daar zat ie dan, tegen mij aangeplakt op de handrem, op een plek die niet bestond. Dus met z'n zevenen in de auto zijn we naar Chinsali gereden. Bij de immigratiedienst was ik nummer 10 van heel 2019 die als buitenlander hier mijn visum kwam verlengen. Voor ons waren een paar andere Afrikanen, een aantal Chinezen en een Amerikaan geweest. Dusja, tot van de week dachten wij de enige mzungus hier te zijn.

Ook zijn we al wat vaker bij de vrouwenclub langs geweest en hebben we samen met hen lokale gerechten gegeten. Eerst mochten we zelf Nhashima maken om dat daarna op te eten met vis, tomaat, bonen, noten en cassavebladeren. Het eten was best smakelijk, zeker de vis. Als toetje hadden wij wentelteefjes klaargemaakt die de vrouwen best lekker leken te vinden. De vrouwen hadden ook nog een drankje klaargemaakt van maïsmeel met suiker. Dit hadden zij twee dagen laten staan zodat het kon intrekken. Zoals jullie je kunnen voorstellen viel dat niet zo goed op mijn maag dus de volgende dag heb ik zowat de hele dag plat gelegen. De dagen daarna waren mijn darmen nog steeds van streek maar nu gaat alles weer prima. Dus vandaag, toen er tijdens de huisbezoeken aangeboden werd om rupsen te eten, dacht ik waarom niet. Terwijl ik een bijt nam van de rups besefte ik me dat in geen vlees eet... Achja, hoe vaak krijg je zo'n kans. De rups was best smaakvol en samen met de Nhashima ook best goed te eten. De anderen waren er minder enthousiast over dus hebben de rups stiekem in hun broekzak gestoken. De mensen vonden het heel leuk dat wij wilde proeven en lachte ons ook vrolijk in ons gezicht uit.

Over eten gesproken, de restjes eten of afval die wij weggooien zien wij later opeens in de handen van de kinderen. Soms eten de geiten ook ons afval op maar meestal zijn het de kinderen... Zo hergebruiken ze onze lege flessen en spelen ze met onze lege pakken sap. Hoe bedoel je duurzaam speelgoed. Ook hebben we afgelopen week lootjes getrokken voor Sinterklaas. Omdat we geen cadeautjes hier kunnen kopen voor elkaar kunnen kopen en ook geen printer hebben, gaan we nu dus handgeschreven gedichten voor elkaar maken. Dus vanaf nu wordt het goed observeren wie wat aan het doen is zodat we elkaar lekker belachelijk kunnen maken in het gedicht. Intussen hebben we ook allemaal al uitgevogeld wie wie heeft maar durft niemand het uit te spreken. Dus we houden de spanning nog even langer vast tot 5 december.